Ganj e Hozour audio Program # 177 - a podcast by Parviz Shahbazi

برنامه صوتی شماره ۱۷۷ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، شماره ۳۱۷۶کردم با کان گهر آشتیکردم با قرص قمر آشتیخمرهٔ سرکه ز شکر صلح خواستشکر که پذرفت شکر آشتیآشتی و جنگ ز جذبهٔ حق استنیست زدم، هست ز سر آشتیرفت مسیحا به فلک ناگهانبا ملکان کرد بشر آشتیای فلک لطف، مسیح تومگر بکنی بار دگر آشتیجذبهٔ او داد عدم را وجودکرده بدان پیه نظر آشتیشاه مرا میل چو در آشتیستکرد در افلاک اثر آشتیگشت فلک دایهٔ این خاکدانثور و اسد آمد در آشتیصلح درآ، این قدر آخر بدانککرد کنون جبر و قدر آشتیبس کن کین صبح مرا، دایمستنیست مرا بهر سپر آشتیمولوی، مثنوی، دفتر دوم، سطر ۳۷۲۷دو قبیله کاوس و خزرج نام داشتیک ز دیگر جان خون‌آشام داشتکینه‌های کهنه‌شان از مصطفیمحو شد در نور اسلام و صفااولا اخوان شدند آن دشمنانهمچو اعداد عنب در بوستانوز دم المؤمنون اخوه بپنددر شکستند و تن واحد شدندصورت انگورها اخوان بودچون فشردی شیرهٔ واحد شودغوره و انگور ضدانند لیکچونک غوره پخته شد شد یار نیکغوره‌ای کو سنگ‌بست و خام مانددر ازل حق کافر اصلیش خواندنه اخی نه نفس واحد باشد اودر شقاوت نحس ملحد باشد اوگر بگویم آنچ او دارد نهانفتنهٔ افهام خیزد در جهانسر گبر کور نامذکور بهدود دوزخ از ارم مهجور بهغوره‌های نیک کایشان قابلنداز دم اهل دل آخر یک دلندسوی انگوری همی‌رانند تیزتا دوی بر خیزد و کین و ستیزپس در انگوری همی‌درند پوستتا یکی گردند و وحدت وصف اوستدوست دشمن گردد ایرا هم دواستهیچ یک با خویش جنگی در نبستآفرین بر عشق کل اوستادصد هزاران ذره را داد اتحادهمچو خاک مفترق در ره‌گذریک سبوشان کرد دست کوزه‌گرکه اتحاد جسمهای آب و طینهست ناقص جان نمی‌ماند بدینگر نظایر گویم اینجا در مثالفهم را ترسم که آرد اختلالهم سلیمان هست اکنون لیک مااز نشاط دوربینی در عمیدوربینی کور دارد مرد راهمچو خفته در سرا کور از سرامولعیم اندر سخنهای دقیقدر گره ها باز کردن ما عشیقتا گره بندیم و بگشاییم مادر شکال و در جواب آیین‌فزاهمچو مرغی کو گشاید بند دامگاه بندد تا شود در فن تماماو بود محروم از صحرا و مرجعمر او اندر گره کاریست خرجخود زبون او نگردد هیچ داملیک پرش در شکست افتد مدامبا گره کم کوش تا بال و پرتنسکلد یک یک ازین کر و فرتصد هزاران مرغ پرهاشان شکستو آن کمین‌گاه عمارض را نبستحال ایشان از نبی خوان ای حریصنقبوا فیها ببین هل من محیصاز نزاع ترک و رومی و عربحل نشد اشکال انگور و عنبتا سلیمان لسین معنویدر نیاید بر نخیزد این دویجمله مرغان منازع بازواربشنوید این طبل باز شهریارز اختلاف خویش سوی اتحادهین ز هر جانب روان گردید شادحیث ما کنتم فولوا وجهکمنحوه هذا الذی لم ینهکمکور مرغانیم و بس ناساختیمکان سلیمان را دمی نشناختیمهمچو جغدان دشمن بازان شدیملاجرم وا ماندهٔ ویران شدیممی‌کنیم از غایت جهل و عماقصد آزار عزیزان خداجمع مرغان کز سلیمان روشنندپر و بال بی گنه کی برکنندبلک سوی عاجزان چینه کشندبی خلاف و کینه آن مرغان خوشندهدهد ایشان پی تقدیس رامی‌گشاید راه صد بلقیس رازاغ ایشان گر بصورت زاغ بودباز همت آمد و مازاغ بودلکلک ایشان که لک‌لک می‌زندآتش توحید در شک می‌زندو آن کبوترشان ز بازان نشکهدباز سر پیش کبوترشان نهدبلبل ایشان که حالت آرد اودر درون خویش گلشن دارد اوطوطی ایشان ز قند آزاد بودکز درون قند ابد رویش نمودپای طاووسان ایشان در نظربهتر از طاووس‌پران دگرمنطق الطیر آن خاقانی صداستمنطق الطیر سلیمانی کجاستتو چه دانی بانگ مرغان را همیچون ندیدستی سلیمان را دمیپر آن مرغی که بانگش مطربستاز برون مشرقست و مغربستهر یک آهنگش ز کرسی تا ثریستوز ثری تا عرش در کر و فریستمرغ کو بی این سلیمان می‌رودعاشق ظلمت چو خفاشی بودبا سلیمان خو کن ای خفاش ردتا که در ظلمت نمانی تا ابدیک گزی ره که بدان سو می‌رویهمچو گز قطب مساحت می‌شویوانک لنگ و لوک آن سو می‌جهیاز همه لنگی و لوکی می‌رهیمولوی، مثنوی، دفتر دوم، سطر ۳۶۸۱چار کس را داد مردی یک درمآن یکی گفت این بانگوری دهمآن یکی دیگر عرب بد گفت لامن عنب خواهم نه انگور ای دغاآن یکی ترکی بد و گفت این بنممن نمی‌خواهم عنب خواهم ازمآن یکی رومی بگفت این قیل راترک کن خواهیم استافیل رادر تنازع آن نفر جنگی شدندکه ز سر نامها غافل بدندمشت بر هم می‌زدند از ابلهیپر بدند از جهل و از دانش تهیصاحب سری عزیزی صد زبانگر بدی آنجا بدادی صلحشانپس بگفتی او که من زین یک درمآرزوی جمله‌تان را می‌دهمچونک بسپارید دل را بی دغلاین درمتان می‌کند چندین عملیک درمتان می‌شود چار المرادچار دشمن می‌شود یک ز اتحادگفت هر یکتان دهد جنگ و فراقگفت من آرد شما را اتفاقپس شما خاموش باشید انصتواتا زبانتان من شوم در گفت و گوگر سخنتان می‌نماید یک نمطدر اثر مایهٔ نزاعست و سخطگرمی عاریتی ندهد اثرگرمی خاصیتی دارد هنرسرکه را گر گرم کردی ز آتش آنچون خوری سردی فزاید بی گمانزانک آن گرمی او دهلیزیستطبع اصلش سردیست و تیزیستور بود یخ‌بسته دوشاب ای پسرچون خوری گرمی فزاید در جگرپس ریای شیخ به ز اخلاص ماستکز بصیرت باشد آن وین از عماستاز حدیث شیخ جمعیت رسدتفرقه آرد دم اهل جسدچون سلیمان کز سوی حضرت بتاختکو زبان جمله مرغان را شناختدر زمان عدلش آهو با پلنگانس بگرفت و برون آمد ز جنگشد کبوتر آمن از چنگال بازگوسفند از

Further episodes of Ganj e Hozour Programs

Further podcasts by Parviz Shahbazi

Website of Parviz Shahbazi