Ganj e Hozour audio Program #411 - a podcast by Parviz Shahbazi

برنامه صوتی شماره ۴۱۱ گنج حضوراجرا: پرویز شهبازیPDF متن نوشته شده برنامه با فرمتPDF ،تمامی اشعار این برنامهمولوی، دیوان شمس، غزل شماره  ۶۵۲تدبیر کند بنده و تقدیر نداندتدبیر به تقدیر خداوند نماندبنده چو بیندیشد پیداست چه بیندحیله بکند لیک خدایی نتواندگامی دو چنان آید کو راست نهادستوان گاه که داند که کجاهاش کشانداستیزه مکن مملکت عشق طلب کنکاین مملکتت از ملک الموت رهاندباری تو بهل کام خود و نور خرد گیرکاین کام تو را زود به ناکام رسانداشکاری شه باش و مجو هیچ شکاریکاشکار تو را باز اجل بازستاندچون باز شهی رو به سوی طبله بازشکان طبله تو را نوش دهد طبل نخوانداز شاه وفادارتر امروز کسی نیستخر جانب او ران که تو را هیچ نراندزندانی مرگند همه خلق یقین دانمحبوس تو را از تک زندان نرهانددانی که در این کوی رضا بانگ سگان چیستتا هر که مخنث بود آنش برماندحاشا ز سواری که بود عاشق این راهکه بانگ سگ کوی دلش را بطپاندمولوی، مثنوی، دفتر ششم، سطر شماره ۲۳۶۹ای بسا علم و ذکاوات و فطنگشته ره‌رو را چو غول و راه‌زنبیشتر اصحاب جنت ابلهندتا ز شر فیلسوفی می‌رهندخویش را عریان کن از فضل و فضولتا کند رحمت به تو هر دم نزولزیرکی ضد شکستست و نیاززیرکی بگذار و با گولی‌بساززیرکی دان دام برد و طمع و کازتا چه خواهد زیرکی را پاک‌باززیرکان با صنعتی قانع شدهابلهان از صنع در صانع شدهزانک طفل خرد را مادر نهاردست و پا باشد نهاده بر کنارمولوی، مثنوی، دفتر سوم، سطر شماره ۱۹۰۶چون قضای حق رضای بنده شدحکم او را بندهٔ خواهنده شدنی تکلف نی پی مزد و ثواببلک طبع او چنین شد مستطابزندگی خود نخواهد بهر خوذنی پی ذوقی حیات مستلذهرکجا امر قدم را مسلکیستزندگی و مردگی پیشش یکیستبهر یزدان می‌زید نه بهر گنجبهر یزدان می‌مرد نه از خوف رنجهست ایمانش برای خواست اونه برای جنت و اشجار و جوترک کفرش هم برای حق بودنه ز بیم آنک در آتش روداین چنین آمد ز اصل آن خوی اونه ریاضت نه بجست و جوی اوآنگهان خندد که او بیند رضاهمچو حلوای شکر او را قضابنده‌ای کش خوی و خلقت این بودنه جهان بر امر و فرمانش رودپس چرا لابه کند او یا دعاکه بگردان ای خداوند این قضامولوی، مثنوی، دفتر سوم، سطر شماره ۱۸۸۰قوم دیگر می‌شناسم ز اولیاکه دهانشان بسته باشد از دعااز رضا که هست رام آن کرامجستن دفع قضاشان شد حرامدر قضا ذوقی همی‌بینند خاصکفرشان آید طلب کردن خلاصحسن ظنی بر دل ایشان گشودکه نپوشند از غمی جامهٔ کبودمولوی، دیوان شمس، غزل شماره  ۱۶۲۰چه شکرفروش دارم که به من شکر فروشدکه نگفت عذر روزی که برو شکر ندارم

Further episodes of Ganj e Hozour Programs

Further podcasts by Parviz Shahbazi

Website of Parviz Shahbazi