Bænabók Jesú og Boney M - a podcast by Steinunn A Björnsdóttir

Hér er farið vítt og breytt um Sálmana, bænabókarinnar sem Jesús þekkti. Við skoðum orð og þýðingar, merkingar, hugsanarím og harma og lítum að eins á tengsl þeirra við þekkta þætti í menningu og málfari. Útgangspunkturinn er Sálmur 102 sem hér er birtur: 

Bæn hrjáðs manns þá er hann örmagnast

og úthellir harmi sínum fyrir augliti Drottins.

Drottinn, heyr þú bæn mína,

hróp mitt berist til þín.

Byrg eigi auglit þitt fyrir mér

þegar ég er í nauðum staddur,

hneig eyra þitt að mér,

svara mér skjótt þegar ég kalla.

Dagar mínir líða hjá sem reykur

og bein mín brenna sem í eldi,

hjarta mitt er mornað og þornað sem gras

því að ég gleymi að eta brauð mitt.

Af kveinstöfum mínum

er ég sem skinin bein.

Ég líkist pelíkana í eyðimörkinni,

er eins og ugla í eyðirúst,

ég ligg andvaka,

líkist einmana fugli á þaki.

Fjandmenn mínir smána mig liðlangan daginn;

þeir sem hamast gegn mér nota nafn mitt til formælinga.

Já, ég neyti ösku sem brauðs,

blanda drykk minn tárum

vegna reiði þinnar og bræði

því að þú hófst mig upp og varpaðir mér aftur til jarðar.

Dagar mínir eru sem síðdegisskuggi

og ég visna sem gras.

En þú, Drottinn, ríkir að eilífu

og þín er minnst frá kyni til kyns.

Þú munt rísa upp, sýna Síon miskunn

því að nú er tími til kominn að líkna henni,

já, stundin er runnin upp.

Því að þjónar þínir elska steina Síonar

og harma yfir rústum hennar.

Þá munu þjóðirnar óttast nafn Drottins

og allir konungar jarðarinnar dýrð þína

því að Drottinn byggir upp Síon

og birtist í dýrð sinni.

Hann gefur gaum að bæn hinna allslausu

og hafnar ekki bæn þeirra.

Þetta skal skráð fyrir komandi kynslóð

og þjóð, sem enn er ekki sköpuð, skal lofa Drottin.

Drottinn lítur niður frá sinni heilögu hæð,

horfir frá himni til jarðar

til að heyra andvörp bandingja

og leysa börn dauðans,

til að kunngjöra nafn Drottins á Síon

og lofa hann í Jerúsalem

þegar þjóðir safnast þar saman

og konungsríki til að þjóna Drottni.

Hann bugaði kraft minn á miðri ævi,

fækkaði ævidögum mínum.

Ég segi: „Guð minn, sviptu mér ekki burt á miðri ævi

því að ár þín vara frá kyni til kyns.“

Í öndverðu grundvallaðir þú jörðina

og himinninn er verk handa þinna;

þau munu líða undir lok en þú varir,

þau munu fyrnast sem fat,

þú leggur þau frá þér sem klæði og þau hverfa

en þú ert hinn sami og ár þín fá engan enda.

Börn þjóna þinna munu búa óhult

og niðjar þeirra standa stöðugir fyrir augliti þínu.

Further episodes of Guð-spjall

Further podcasts by Steinunn A Björnsdóttir

Website of Steinunn A Björnsdóttir