Guð-spjall, 3. þáttur: Fátæka hafið þið alltaf hjá yður - eða hvað? - a podcast by Steinunn A Björnsdóttir

Steinunn Arnþrúður og Sveinn takast á við texta Pálmasunnudags og fara vítt og breytt. Textarnir eru eftirfarandi: 

Lexía: Sak 9.9-10

Fagna mjög, dóttirin Síon,

lát gleðilátum, dóttirin Jerúsalem.

Sjá, konungur þinn kemur til þín.

Réttlátur er hann og sigursæll,

lítillátur og ríður asna,

ungum ösnufola.

Hann útrýmir hervögnum úr Efraím

og víghestum úr Jerúsalem.

Öllum herbogum verður eytt.

Hann mun boða þjóðunum frið

og ríki hans mun ná frá hafi til hafs

og frá Fljótinu

til endimarka jarðar.



Pistill: Fil 2.1-11

Fyrst Kristur veitir kjark, fyrst kærleikur hans uppörvar, fyrst andi hans skapar samfélag, fyrst þar ríkir hlýja og samúð gerið þá gleði mína fullkomna með því að vera einhuga, hafa sama kærleika, einn hug og eina sál. Gerið ekkert af eigingirni eða hégómagirnd. Verið lítillát og metið hvert annað meira en ykkur sjálf. Lítið ekki aðeins á eigin hag heldur einnig annarra. Verið með sama hugarfari sem Kristur Jesús var.

Hann var í Guðs mynd.

En hann fór ekki með það sem feng sinn að vera Guði líkur.

Hann svipti sig öllu, tók á sig þjóns mynd

og varð mönnum líkur.

Hann kom fram sem maður,

lægði sjálfan sig

og varð hlýðinn allt til dauða,

já, dauðans á krossi.

Fyrir því hefur og Guð

hátt upp hafið hann

og gefið honum nafnið,

sem hverju nafni er æðra,

til þess að fyrir nafni Jesú

skuli hvert kné beygja sig á himni, jörðu og undir jörðu

og sérhver tunga játa Guði föður til dýrðar:

Jesús Kristur er Drottinn.



Guðspjall: Jóh 12.1-16

Sex dögum fyrir páska kom Jesús til Betaníu þar sem Lasarus var, sá er hann vakti frá dauðum. Þar var honum búinn kvöldverður og Marta gekk um beina en Lasarus var einn þeirra sem að borði sátu með honum. Þá tók María pund af ómenguðum, dýrum nardussmyrslum og smurði fætur Jesú og þerraði með hári sínu fætur hans. En húsið fylltist ilmi smyrslanna. Segir þá Júdas Ískaríot, einn lærisveina hans, sá er mundi svíkja hann: „Hví voru þessi smyrsl ekki seld fyrir þrjú hundruð denara

og gefin fátækum?“ Ekki sagði hann þetta af því að hann léti sér annt um fátæka heldur af því að hann var þjófur. Hann hafði pyngjuna og tók af því sem í hana var látið. Þá sagði Jesús: „Lát hana í friði. Hún hefur geymt þetta til greftrunardags míns. Fátæka hafið þið ætíð hjá ykkur en mig hafið þið ekki ávallt.“

Nú frétti allur fjöldi Gyðinga af því að Jesús væri í Betaníu og þeir komu þangað, ekki aðeins hans vegna heldur og til að sjá Lasarus sem hann hafði vakið frá dauðum. Þá ákváðu æðstu prestarnir að taka einnig Lasarus af lífi því vegna hans sneru margir Gyðingar baki við þeim og fóru að trúa á Jesú.



Degi síðar frétti hinn mikli mannfjöldi, sem kominn var til hátíðarinnar, að Jesús væri að koma til Jerúsalem. Fólk tók þá pálmagreinar, fór út á móti honum og hrópaði:

„Hósanna!

Blessaður sé sá sem kemur í nafni Drottins,

konungur Ísraels!“

Jesús fann ungan asna og settist á bak honum, eins og skrifað er:

Óttast ekki, dóttir Síon.

Konungur þinn kemur

og ríður ösnufola.

Lærisveinar hans skildu þetta ekki í fyrstu en þegar Jesús var dýrlegur orðinn minntust þeir þess að þetta var ritað um hann og að þeir höfðu gert þetta fyrir hann.

Further episodes of Guð-spjall

Further podcasts by Steinunn A Björnsdóttir

Website of Steinunn A Björnsdóttir